W gronie przyjaciół i bliskich współpracowników nazywana była Misią - my również tak do niej mówiliśmy.
Pożegnaliśmy Ją w asyście sztandaru Stowarzyszenia, w chłodny jesienny dzień 14 listopada na Cmentarzu Bródnowskim.
Od chwili wstąpienia do Stowarzyszenia stała się czynnie działającym członkiem Oddziału Warszawskiego SITO. W tym czasie pracowała w Zakładzie Ekonomiki Instytutu Warzywnictwa. Była to jej kolejna praca po ukończeniu w 1952 r. studiów na Wydziale Ogrodniczym SGGW, gdzie uzyskała tytuł mgr inż. ogrodnictwa w specjalności warzywnictwo. Tytuł doktora uzyskała w 1978 roku.
W latach 1983-1985 prowadziła na Wydziale Ogrodniczym SGGW wykłady i ćwiczenia dla magistrantów specjalizujących się w ekonomice ogrodnictwa.
W działalności popularyzatorskiej znalazły się liczne publikacje naukowe, popularnonaukowe, ekspertyzy, recenzje prac naukowych.
Poza pracą zawodową aktywnie działała w Stowarzyszeniu, pełniąc funkcje:
Najdłużej związana była z Komisją Szkoleniową, pełniąc w niej początkowo funkcję Przewodniczącej (1978-1985), a następnie, aż do 2003 roku - członka komisji. Na ten okres przypada bardzo aktywna działalność Komisji, do czego w znacznym stopniu przyczyniła się właśnie Misia, wnosząc swój zapał i wkład pracy w opracowania m.in.: opinii do programów nauczania w technikum zawodowym, zasadniczej szkole zawodowej oraz 4-letnim technikum ogrodniczym, uwag do projektu ustawy o szkolnictwie wyższym, projekt włączenia indywidualnych gospodarstw ogrodniczych w system szkolenia i doskonalenia zawodowego ogrodników jako miejsc praktyk i staży pracy, wystąpienia do SGGW z koncepcją zorganizowania przy uczelni studium podyplomowego z zakresu kształtowania terenów zieleni.
Misia była tytanem pracy, znalazła więc również czas na to, aby czynnie reprezentować Stowarzyszenie jako członek:
Marzeniem dr Marii Przedpełskiej było utworzenie muzeum Historii Ogrodnictwa, gromadzenie materiałów historycznych związanych z wielkimi postaciami ogrodnictwa, z historią SITO, opracowywanie biogramów. Zajmowała się tymi sprawami działając w Komisji Seniorów, przekształconej w 1998 roku w Komisję Historii Ogrodnictwa i Seniorów.
Była człowiekiem o wysokiej kulturze osobistej, nie rozumiała ludzi, którzy podejmując się funkcji w Stowarzyszeniu liczyli tylko na korzyści finansowe lub zaszczyty. Uważała, że w działalności społecznej osiągnięcie zamierzonych celów jest sama w sobie nagroda dającą satysfakcję.
Będzie nam Misiu Ciebie brakowało, Twoich dobrych rad i troski o Stowarzyszenie.
Koleżanki i Koledzy z SITO
Pożegnaliśmy Ją w asyście sztandaru Stowarzyszenia, w chłodny jesienny dzień 14 listopada na Cmentarzu Bródnowskim.
Od chwili wstąpienia do Stowarzyszenia stała się czynnie działającym członkiem Oddziału Warszawskiego SITO. W tym czasie pracowała w Zakładzie Ekonomiki Instytutu Warzywnictwa. Była to jej kolejna praca po ukończeniu w 1952 r. studiów na Wydziale Ogrodniczym SGGW, gdzie uzyskała tytuł mgr inż. ogrodnictwa w specjalności warzywnictwo. Tytuł doktora uzyskała w 1978 roku.
W latach 1983-1985 prowadziła na Wydziale Ogrodniczym SGGW wykłady i ćwiczenia dla magistrantów specjalizujących się w ekonomice ogrodnictwa.
W działalności popularyzatorskiej znalazły się liczne publikacje naukowe, popularnonaukowe, ekspertyzy, recenzje prac naukowych.
Poza pracą zawodową aktywnie działała w Stowarzyszeniu, pełniąc funkcje:
- Przewodniczącej Koła Zakładowego w Instytucie Warzywnictwa (1970-1989),
- Sekretarza Głównej Komisji Rewizyjnej (1975-1978),
- Wiceprezesa SITO (1981-1990),
- Prezesa SITO (1991-1995).
Najdłużej związana była z Komisją Szkoleniową, pełniąc w niej początkowo funkcję Przewodniczącej (1978-1985), a następnie, aż do 2003 roku - członka komisji. Na ten okres przypada bardzo aktywna działalność Komisji, do czego w znacznym stopniu przyczyniła się właśnie Misia, wnosząc swój zapał i wkład pracy w opracowania m.in.: opinii do programów nauczania w technikum zawodowym, zasadniczej szkole zawodowej oraz 4-letnim technikum ogrodniczym, uwag do projektu ustawy o szkolnictwie wyższym, projekt włączenia indywidualnych gospodarstw ogrodniczych w system szkolenia i doskonalenia zawodowego ogrodników jako miejsc praktyk i staży pracy, wystąpienia do SGGW z koncepcją zorganizowania przy uczelni studium podyplomowego z zakresu kształtowania terenów zieleni.
Misia była tytanem pracy, znalazła więc również czas na to, aby czynnie reprezentować Stowarzyszenie jako członek:
- Zespołu Dydaktyczno-Naukowego przy Ministrze Nauki Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1978-1985),
- Komitetu Naukowo-Technicznego NOT ds. Doskonalenia Kadr (1978-1985),
- Zespołu Problemowego ds. Specjalizacji Zawodowej Inżynierów Komitetu Naukowo-Technicznego NOT ds. Doskonalenia Kadr (1978-1985),
- Komisji Stowarzyszeniowej ds. Specjalizacji Zawodowej Inżynierów (1982-1995).
Marzeniem dr Marii Przedpełskiej było utworzenie muzeum Historii Ogrodnictwa, gromadzenie materiałów historycznych związanych z wielkimi postaciami ogrodnictwa, z historią SITO, opracowywanie biogramów. Zajmowała się tymi sprawami działając w Komisji Seniorów, przekształconej w 1998 roku w Komisję Historii Ogrodnictwa i Seniorów.
Była człowiekiem o wysokiej kulturze osobistej, nie rozumiała ludzi, którzy podejmując się funkcji w Stowarzyszeniu liczyli tylko na korzyści finansowe lub zaszczyty. Uważała, że w działalności społecznej osiągnięcie zamierzonych celów jest sama w sobie nagroda dającą satysfakcję.
Będzie nam Misiu Ciebie brakowało, Twoich dobrych rad i troski o Stowarzyszenie.
Koleżanki i Koledzy z SITO
